Doei Dalby, Hallo (again) Noosa, Tot snel Amsterda

Mijn laatste dagen in Australië heb ik besloten te spenderen in Noosa. De eerste keer toen ik hier was met Alex zaten we ver van het national park en het strand en regende 80 procent van de tijd. Ik wist dat ik er nog meer uit kon halen. Ik zit nu in een hostel 10 minuten van het strand en het national park. Perfect! Ik ben dan ook al wezen wandelen, en ik heb een dag op echt een van de mooiste stranden ever gespendeerd: teatree bay. En als kers op de taart heb ik mezelf getrakteerd op een private room. Een vakantie in een vakantie.

Mijn wwoof ervaring was geslaagd. Ik heb zooo veel geleerd. Het was tof om echte australiers om je heen te hebben. Ik kan ze nu dan ook verstaan. Die mensen op het platteland die hebben echt dat accent. Als ik eerlijk ben vond ik het af en toe wat minder leuk, maar de highs overstemmen de lows. De lows waren dat zij nogal getresst waren en dat soms op de wwoofers konden afreageren. Hun situatie is dan ook wel stressvol, als zij niks produceren komt er een geld op de bank. Het was echt leven van wat je verkoopt op de markt. Wel echt goed om te zien, heb nooit me echt zorgen hoeven te maken over geld, en dit bracht me wel even back to reality. Je moet echt werken voor je poen!
De highs waren de markten, ricki(!!!), bella en bruno (de honden), that time I had to catch a chicken, kaede en fandy (mede wwoofers), the family schroeder die me zo veel hebben geleerd en thuis hebben laten voelen.
(De koeien die horen eerder bij de lows, en dat is hun eigen schuld dikke bult, moet je niet zo eng doen als ik eten kom brengen Zoë)
Ik dacht eerst dat ik wel zou zitten van yes ik ben ready om hier weg te gaan, ik heb het wel gezien. Maar eenmaal in de bus zag ik voor de laatste keer de farm en toen dacht ik shit ik ga het missen, it grew on me. Als ik weer terugkom in Australië ga ik zeker even buurten.

Nu lig ik hier op bed, m'n laatste blog te schrijven. Ohjee dat klinkt eng. Het legt extra nadruk op dat ja mn avontuur in Australië bijna is afgelopen (nog drie nachtjes).
4 maanden geleden dacht ik nog bij mezelf 'never dat ik zo ver alleen durf te reizen'. Tot ik drie maanden geleden de stoerste en spontaanste beslissing ooit heb genomen. Alex en ik zouden 5 weken samen naar Australië gaan. Ik durfde toen eerst ook nog niet te bedenken dat ik daarna nog in mn eentje door zou kunnen reizen. Iedereen was een beetje flabbergasted. Hoezo nu, hoezo zo snel al. Ik bleef bij mn beslissing, en ik ben zo blij dat ik dat heb gedaan. De timing was gewoon right. De eerste 5 weken samen met Alex waren ook zo goed, en zo fijn om eerst samen met je beste vriendinnetje te zijn. Ik had al terug in Nederland een wwoof adres geregeld, dus dat ik langer zou blijven zonder Alex wist ik eigenlijk al. Ik durfde er alleen nog niet aan te denken. Toen die dag eenmaal was aangebroken heb ik het allemaal maar gewoon over me heen laten komen. Dat hielp, van t een op t andere moment huppelde ik vrolijk in mn eentje rond op de boerderij en bedacht ik me 'hey Mirka, je bent nu gewoon in je eentje aan de andere kant van de wereld, ik ben zo cool'.
Nu lig ik in me eentje op bed aan de andere kant van de wereld... Ik bedenk me hoeveel ik heb geleerd en heb meegemaakt in de afgelopen twee maanden. Mijn mindset is zo veel anders dan twee maanden terug. De wereld is veel groter, ik ben veel groter.

My favourite motto: she needed a hero, so that's what she became.

See ya laters alligators
(Dan moeten jullie dus zeggen:
See you in a while crocodile)